Birthzy: All About Music

          การกลับมาอีกครั้งของวงเฮฟวี่เมทัลฝีมือฉกาจจากเวลส์นามว่า Bullet for My Valentine ครั้งนี้เป็นสตูดิโออัลบั้มลำดับที่ห้าแล้ว และยังเป็นการกลับมาร่วมงานกับ Colin Richardson โปรดิวเซอร์ผู้เคยสร้างชื่อให้กับพวกเขาในสองอัลบั้มแรกด้วย งานนี้น่าจะสื่ออะไรเป็นนัยๆว่าพวกเขาจะกลับมาหนักแน่นเหมือนงานยุคแรก ๆ ไหมนะ?           คำตอบก็คือ ”ใช่” ครับ แต่ก็ไม่ทั้งหมดเสียทีเดียว ส่วนที่ขาดหายไปจากสองอัลบั้มก่อนหน้าคือพาร์ทโจ๊ะ ๆ ของดนตรีเฮฟวี่ ฮาร์ดร็อก แต่กลับถูกทดแทนด้วยซาวด์ดั้งเดิมของวงไม่ว่าจะเป็น ริฟฟ์กีต้าร์ว่องไวสุดเฉียบ, โซโล่กีต้าร์แพรวพราว และพาร์ทริธึ่มเซ็กชั่นสุดเร้าใจ โดยผ่านทางบทเพลงอย่าง “No Way Out” เมทัลคอร์สไตล์ถนัดปนสำเนียงแธรชสมัยใหม่แต้มด้วยคอรัสติดหู, “Army of Noise” ที่มาในลีลาแธรชเมทัลยุครุ่งเรืองกันเลยบวกกับโซโล่สายฟ้าแลบของคู่มือกีต้าร์สุดเจ๋งอย่าง Matt Tuck, Michael Paget           ต่อด้วยเพลง “You Want a Battle? (Here’s a War)” เมโลดิกเมทัลคอร์จังหวะกลาง ๆ โยก ๆ ที่เน้นเมโลดี้สวย ๆ ไว้ขายในวงกว้าง ก่อนจะกลับมาจัดหนักกันต่อกับ “Broken” ริฟฟ์กีต้าร์อันเป็นเอ

          นี่เป็นอีกหนึ่งวงป๊อบพังก์รุ่นใหม่ที่น่าจับตามองอีกวงนึงครับ สารภาพว่าผมมีข้อมูลของพวกเขาอยู่ในปริมาณที่น้อยมาก (หรือเรียกง่าย ๆ ว่าไม่มีเลยนั่นแหละ) แต่เนื่องจากได้รับการสนับสนุนอย่างดีจากสื่อเมืองนอกหลาย ๆ หัว ครั้นจะปล่อยให้ผ่านหูไปเฉย ๆ ก็กระไรอยู่ ฉะนั้น ไปลุยกันเลยครับ แบบแบลงค์ ๆ นี่แหละ (555)           Neck Deep เป็นวงที่มาจากประเทศเวลส์ มีสมาชิกกันอยู่ 5 หน่อด้วยกัน กีต้าร์สองและ เบส กลอง ร้องนำอีกอย่างละหนึ่ง โดยที่อัลบั้มนี้เป็นงานสตูดิโออัลบั้มที่สองของพวกเขา ในขณะเดียวกันเหลือบไปเห็นรายชื่อของโปรดิวซ์เซอร์เป็นสมาชิกของ A Day to Remember อย่าง Jeremy McKinnon และ Tom Denny เท่านี้ก็น่าจะกวักมือบรรดาแฟนคลับเข้ามาได้ประมาณนึงแน่ ๆ           “Citizens of Earth” แค่แทร็คแรกก็ฉายแววเจ๋งเสียแล้ว ป๊อปพังก์โชว์จังหวะหนัก ๆ อย่างที่หลาย ๆ วงยุคนี้ชอบทำกัน “Threat Level Midnight” กับ “Can’t Kick Up the Roots” ผ่อนจังหวะมาเป็นเพลงชวนโดดโดยที่ไม่ได้ลดทอนความหนักแน่นในพาร์ทริธึ่มแต่อย่างใด “Kali Ma” ไลน์กีต้าร์จากคู่หูมือกีต้าร์ที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้กันกับเมโลดี้ร้องที่ต

          ขณะที่ทิศทางรวมๆยังคงไม่ต่างจากงานก่อนหน้า ( Vulnerable ) มากนัก จะมีก็เพียงแต่พวกลูป แซมปลิง ที่ถูกลดทอนไปจากงานก่อน ๆ พอควร คาดว่าเพื่อให้เอื้อต่อการเล่นสดมากขึ้น ผ่านทางบทเพลงอย่าง “Revolution” เนื้อเพลงชวนฮึกเหิมที่ไปกันได้ดีกับซาวนด์ดุๆพุ่งทะยานของพวกเขา, “Cry” ซิงเกิลแรกที่เอาใจแฟนเก่า ๆ กับบทเพลงอกหักรักคุดแนวถนัด พาร์ทดนตรีเป็นอัลเทอร์ร็อกชวนโดดและที่ขาดไม่ได้คือเสียงแผดระบายอารมณ์ของเฮีย Bert, “A Song to Stifle Imperial Progression” กับเนื้อเพลงต่อต้านการเมืองประเทศตัวเองบวกด้วยซาวนด์รก ๆ หนักๆเสริมด้วยเสียงร้องที่แฝงอารมณ์ประชดประชันได้แสบสันต์จริง ๆ           ส่วนที่เหลือของอัลบั้มนี้ไม่ได้ถูกเน้นไปที่เพลงหนัก ๆ อย่างเพลงที่พูดถึงไปก่อนหน้านี้สักเท่าไรนัก หลายเพลงในอัลบั้มนี้กลับฟังไพเราะติดหูได้ง่าย ๆ เหมือนกัน อาทิ “Evolution” ที่สลัดคราบความก้าวร้าวแทบหมด หันมาเน้นจังหวะช้าๆเมโลดี้หวาน ๆ แทน, “Make Believe” เพลงจังหวะกลาง ๆ ที่ขายเมโลดี้ไม่แพ้กัน, “Imaginary Enemy” ไตเติ้ลแทร็กที่แอบเก๋ใส่ซาวนด์ย้อนยุคมาให้ฟังเท่ ๆ กันด้วย, “Force Without Violence” หม่นหม

         ทิ้งช่วงจากงานชุดก่อน  (This is How the Wind Shifts)  กว่าสองปีด้วยกัน ยอดวงโพสต์ฮาร์ดคอร์จากแคนาดานามว่า Silverstein ก็กลับมาพร้อมสตูดิโออัลบั้มชุดที่แปด ซึ่งงานชุดนี้ Shane Told ได้กล่าวถึงทิศทางว่าเป็นงานในแนวคอนเซ็ปต์ซึ่งธีมใหญ่ ๆ ของอัลบั้มนี้มีการแบ่งพาร์ทเป็นสี่ส่วนย่อยๆได้แก่ “Borealis” (ทิศเหนือ), “Austeralis” (ทิศใต้), “Zephyrus” (ทิศตะวันตก) and “Eurus” (ทิศตะวันออก) โดยได้แรงบันดาลใจจากสภาพแวดล้อมที่ Shane ได้ไปเยือนจนทำให้เกิดเป็นเพลง สอดคล้องกับชื่ออัลบั้ม  (I Am Alive In Everything I Touch)  ได้อย่างลงล็อกทีเดียว           เริ่มกันที่ซิงเกิลแรก “A Midwestern State of Emergency” ที่ทำให้นึกถึงบางเพลงจากอัลบั้มก่อนหน้านี้เลย ท่อนสครีมก็ทำได้เกรี้ยวกราด ท่อนคอรัสก็ขายเมโลดี้สวยๆติดหูหนึบ บวกกับสัดส่วนทางดนตรีที่มีริฟฟ์เท่ๆให้นักดนตรีไปแกะเล่นตามหลายท่อนเลย “Face of the Earth” ที่ภาคดนตรีขยับความหนักลงมาโจ๊ะๆหน่อย กับเนื้อหาเท่ ๆ บาดใจวัยโจ๋ “Buried at Sea” เพลงในสไตล์ของพวกเขาที่ต้องมีติดมาทุกอัลบั้ม ริฟฟ์กีต้าร์คู่ประสานง่าย ๆ คอรัสติดหู ด้านเสียงร้องของ S