Biffy Clyro: A Celebration Of Endings (Review)


เผลอแป๊บเดียวก็เดินทางมาถึงอัลบั้มเต็มชุดที่ 8 แล้ว สำหรับวง Alternative Rock ลูกผสมสามชิ้นสุดเนี้ยบจาก Scotland อย่าง Biffy Clyro โดยที่พวกเขายังคงเซนส์ทางดนตรีเปี่ยมชั้นเชิงและทำออกมาได้ค่อนข้างป๊อปเอามากๆและฟังดูไม่เลี่ยนด้วย

พิสูจน์กันได้ตั้งแต่แทร็คเปิดอัลบั้ม North Of No South ลิคคลีนกีตาร์คลอกับจังหวะชวนเคลิ้มก่อนจะอัดริฟฟ์กระแทกพอได้สะดุ้ง คอรัสอุ้มให้เพลงดูใหญ่ และปิดท้ายด้วยริฟฟ์จำง่ายติดเมทัลมันซะอย่างนั้น รวมๆคือเท่, The Champ เริ่มด้วยบัลลาดเปียโนคลอด้วยเครื่องสาย ก่อนที่จะมาแบบเต็มแบนด์ในจังหวะชวนกระฉึกกระฉัก และคอรัสที่เลือกใช้โน้ตและเรียบเรียงได้ชวนล่องลอยสวยงาม, Weird Leisure ฮาร์ด-ร็อค ริฟฟ์เมาๆพาลนึกถึง Foo Fighters, Queens Of The Stone Age อยู่บ้าง ก่อนจะฉีกเข้าท่อนฮุคในแนวทางของตัวเองอย่างงดงาม, Tiny Indoor Fireworks ยังคงจังหวะสนุกๆท่วงทำนองสวยๆตามมาตรฐาน ลำพังแค่ท่อน Hey Hey Hey ก็เอ็นเตอร์เทนคนฟังได้มากแล้ว, Space คร่ำครวญกับเนื้อหากันแต่พองามกับการสลัดภาพวงร็อคมาเป็น ป๊อปร็อค-อาร์แอนด์บี ได้อย่างเหนือชั้น




End Of ไลน์เบสดำดิ่งค่อนข้างโทนดาร์ค น่าจะได้รับแรงบันดาลใจมาจาก Muse พอสมควร ท่อนเบรคทำได้กระแทกกระทั้นเมามันชวนโยกและเปี่ยมชั้นเชิง, The Pink Limit โชว์พาร์ทการเรียบเรียงดนตรี ปล่อยของโชว์ความลื่นไหลในการถ่ายคีย์ไปมาและยังเข้าถึงไม่ยาก, Opaque อะคูสติกโฟล์คเหงาๆเคล้าคลอด้วยเครื่องสายอยู่เบื้องหลัง โอบอุ้มได้บรรยากาศ, Cop Syrup ปิดท้ายด้วยร็อคลูกผสมที่ได้ทั้งจังหวะแปลกๆ และการแผดคำรามจาก Simon นักร้องนำของวง ก่อนจะผ่อนน้ำหนักลงโชว์ความเวิ้งว้างด้านซาวด์ดีไซน์แบบไม่มีกั๊กและค่อยๆบิลด์อารมณ์ขึ้นทีละน้อย

อัลบั้มชุดนี้ของ Biffy Clyro นั้นมาดีกว่าที่คิดครับ ตกแฟนเพลงได้หลายกลุ่มง่ายๆเลย ไม่ว่าจะด้านฝีมือที่อัดแน่น อีกทั้งความป๊อปที่แทรกอยู่แทบจะทุกอณูของอัลบั้ม น่าจะเป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดีทีเดียว








Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Avenged Sevenfold Live in Bangkok 2015

Image
        นี่ก็นับเป็นหนที่สามแล้วที่สุดยอดวงเมทัลระดับโลกอย่าง Avenged Sevenfold มาระเบิดคอนเสิร์ตที่บ้านเรา (หนก่อน เมษายน 2012) โดยงานนี้จัดขึ้นที่ Impact Arena เมืองทองธานีเพื่อรองรับแฟนๆของพวกเขาที่มีทีท่าว่าจะเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ         งานนี้ก็เป็นไปแบบเรียบง่าย มีทั้งจุดขายของที่ระลึกของวงไม่ว่าจะเป็นเสื้อทัวร์ ซีดี ฯลฯ (ไม่ได้ซื้อกะเขา หมดงบ 555) ที่ขาดไม่ได้ก็เป็นพวกป้ายไวนิลทั้งหลายที่เอาไว้ให้แฟนๆถ่ายรูปประกาศความเป็นแฟนพันธุ์แท้กัน เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเกือบๆหกโมงเย็นก็ได้เห็นแฟนๆจับจองพื้นที่ต่อคิวเพื่อจะได้เข้าไปในฮอลล์เป็นคนแรกๆ ส่วนตัวกระผมก็ได้แต่รอให้บรรดาแฟนระดับเดนตายเข้าไปให้หมดเสียก่อนเนื่องจากยังเข็ดกับวงมอชพิทที่thunderdomeในคราวก่อนไม่หาย รอจนประมาณราวๆสองทุ่มถึงได้ฤกษ์เข้าไปในฮอลล์หาที่ยืนเหมาะๆกัน แต่แอบงงเล็กๆคิดว่าตอนแรกคนน่าจะแน่นกว่านี้ แต่กลายเป็นว่ายืนดูค่อนข้างสบายครับ ส่วนโซนหลังๆนี่ก็แน่นใช้ได้อยู่         หลังจากเข้าฮอลล์ไปไม่เท่าไร ไฟในฮอลล์ดับลง เพียงอินโทรเพลงแรก Shepherd of fire ดังขึ้น เหล่าแฟนๆโห่ร้องกันด้วยความบ้าคลั่ง จากนั้นทางวงก็ทยอยขนเพลงเก
Read more

Sum 41: Underclass Hero (จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญมาเยือน)

Image
             หลังจากจบทัวร์อัลบั้ม Chuck ทางวงก็เจอเรื่องช็อกจนได้ เมื่อ Dave Baksh มือกีต้าร์ผิวสี กำลังสำคัญของวงได้ขอลาออกจาก Sum 41 เนื่องจากอยากออกไปทำเพลงหนักๆที่ตัวเองชอบมากกว่า มาดูกันครับว่า Sum 41 ที่ไม่มีเดฟจะเป็นอย่างไร 1. Underclass Hero แค่แทร็กแรกก็น่าจะเดาได้ว่าทิศทางอัลบั้มนี้จะเป็นอย่างไร ป็อปพังก์ติดหู จังหวะชวนโดด พวกเขาเอามันกลับมาแล้วครับ 2. Walking Disaster ว่ากันด้วยเนื้อหาของเด็กมีปัญหาที่คิดจะหนีออกจากบ้าน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาที่บ้านอยู่ดี ด้านดนตรียังคงเป็นป็อปพังก์เหมือนเดิม แต่เมโลดี้ติดหวานสักหน่อย 3. Speak of the devil อีกเพลงเร็วๆ หม่นๆ หวานๆ มีซาวนด์จากคีย์บอร์ดพอแก้เลี่ยนได้ 4. Dear Father เพลงใสๆ จังหวะกลางๆ ที่เนื้อหาประชดประชันถึงพ่อบังเกิดเกล้า สวนทางกะดนตรีโดยสิ้นเชิง ท้ายเพลงมีเพิ่มไลน์กีต้าร์แรงๆเข้าไป ฟังเข้าท่าดีครับ 5. Count your last blessings มาถึงเพลงจังหวะมันๆ ที่เดอริกร้องไว้ได้ฟีลเครียดๆ หม่นๆ โดยมีเปียโนประคองไม่ให้ดูราบเรียบจนเกินไป 6. Ma poubelle เพลงภาษาฝรั่งเศสที่สตีฟ มือกลอง เป็นคนแต่งเนื้อร้องไว้ ผมขออนุญาตไม่พูดถึงเนื้อหานะครั
Read more

New Found Glory: Resurrection (หนึ่งสมาชิกที่หายไปแต่ผลงานข้างในยังคงเดิม)

Image
          หากพูดถึงวงดนตรีในสายป๊อปพังก์ ชื่อแรกๆที่มักจะนึกออกก่อนเสมอคงหนีไม่พ้น Green Day, Blink-182 หรือถ้ารุ่นใหม่ๆขึ้นมาหน่อยก็จะมี Sum 41, Yellowcard, Simple Plan, Good charlotte ฯลฯ แต่ในวันนี้จะมาพูดถึงอีกวงรุ่นใหญ่อีกวงนึงที่อยู่ในวงการมาร่วมๆ 20 ปีแล้วอย่างวงนี้ New Found Glory           Resurrection คือสตูดิโออัลบั้มลำดับที่เจ็ดของพวกเขาแล้ว ซึ่งการกลับมาคราวนี้ Steve Klein มือกีต้าร์ยุคก่อตั้งไม่ได้เป็นสมาชิกของวงด้วยสาเหตุหลายๆประการ แต่นั่นก็ดูจะไม่ส่งผลต่อทิศทางโดยรวมของงานชุดนี้สักเท่าไรนัก           โดยที่อัลบั้มนี้พวกเขายังสานต่อซาวนด์อันเป็นเอกลักษณ์ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าจะเป็นป๊อปพังก์จังหวะชวนโดดอย่าง Selfless, Resurrection, The Worst Person, One More Round หรือจะขยับมาเป็นจังหวะหนักๆสักหน่อยแบบงานยุคกลางๆของวงก็จะมี Ready and Willing, Degenerate เรื่อยไปจนถึงเพลงจังหวะเบาๆป๊อปๆพวกเขาก็จัดให้ A Vicious Love, Angel อาจจะมีเพลงที่ฟังแปลกหูไปบ้างอย่าง Stubborn ที่แปลงร่างกลายเป็นป๊อปพังก์เจือกลิ่นฮาร์ดร็อกจางๆ อีกแทร็ค Stories Of A Different Kind สปีดพังก์ ที
Read more